Wat is de EUDR-verordening en waarom is ze belangrijk?

De EU Deforestation Regulation (EUDR) is een bindend wettelijk kader dat de handel in producten die verband houden met ontbossing en aantasting van bossen binnen of vanuit de Europese Unie verbiedt. De EUDR is van kracht vanaf 30.12.2025 voor grote bedrijven en 30.06.2026 voor kleine en micro-ondernemingen en betekent een belangrijke verschuiving in de wereldwijde regelgeving voor de toeleveringsketen.

In dit artikel wordt uitgelegd wat de EUDR is, waarom deze van belang is, welke producten eronder vallen en wat bedrijven moeten doen om eraan te voldoen. Het is met name relevant voor bedrijven die actief zijn in de landbouw, bosbouw, detailhandel, productie en logistiek en die actief zijn in of handel drijven met de EU. Inzicht in de EUDR is essentieel voor wettelijke naleving, operationeel risicobeheer en ESG-prestaties op de lange termijn.

Inzicht in de EUDR: kerndoelen en juridische context

In dit hoofdstuk worden de rechtsgrondslag en het strategische doel van de EUDR uiteengezet en wordt geschetst waarom de verordening is ingevoerd en hoe deze past in de bredere duurzaamheidsagenda van de EU.

EUDR als rechtsinstrument

De ontbossingsverordening van de EU, officieel Verordening (EU) 2023/1115, is op 29 juni 2023 in werking getreden. Als verordening is deze rechtstreeks van toepassing in alle EU-lidstaten zonder dat nationale omzetting nodig is. De handhavingsfase begint op 30.12.2025 voor grote bedrijven en op 30.06.2026 voor kleine en micro-ondernemingen.

Belangrijkste doelstellingen van de EUDR

De EUDR is opgericht om de gevolgen van ontbossing voor het milieu en de mensenrechten aan te pakken. De belangrijkste doelstellingen weerspiegelen de inzet van de EU voor verantwoord inkopen, klimaatactie en duurzame toeleveringsketens. De verordening bevat vier kerndoelstellingen:

• Voorkomen dat ontbossingsgerelateerde goederen de EU-markt binnenkomen of verlaten.
• Het promoten van ontbossingsvrije en legaal geproduceerde grondstoffen.
• De toezeggingen van de EU op het gebied van klimaat, biodiversiteit en mensenrechten ondersteunen.
• Transparantie, traceerbaarheid en verantwoording afdwingen in wereldwijde toeleveringsketens.

De verordening maakt deel uit van de Green Deal van de EU en is een aanvulling op ander ESG-beleid, zoals de Corporate Sustainability Due Diligence Directive (CSDD) en de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD).

Wie moet de EUDR-verordening naleven

De EUDR omschrijft duidelijk de taken en verantwoordelijkheden van bedrijven die betrokken zijn bij het op de EU-markt brengen, importeren, exporteren of verhandelen van relevante producten.

Exploitanten en handelaren

Marktdeelnemers zijn entiteiten die producten voor het eerst op de EU-markt brengen of ze daaruit uitvoeren. Handelaren zijn degenen die deze producten verder distribueren binnen de EU zonder de oorspronkelijke importeurs of exporteurs te zijn. Beide categorieën zijn er wettelijk verantwoordelijk voor dat alle relevante producten aan de EU-Richtlijn voldoen voordat ze op de markt worden gebracht of worden uitgevoerd.

Voor grote bedrijven is de deadline 30.12.2025. Vanaf deze datum moeten ze kunnen aantonen dat de producten in kwestie vrij zijn van ontbossing, legaal geproduceerd zijn en ondersteund worden door een volledige due diligence-verklaring die ingediend wordt via het gecentraliseerde informatiesysteem van de EU. Exploitanten en handelaars moeten ook gegevens over herkomst en traceerbaarheid verzamelen en bewaren in geval van inspecties of audits.

MKB-vrijstellingen en overgangsperiode

Voor kleine en micro-ondernemingen geldt een uitgestelde nalevingstermijn van 30.06.2026. Hoewel mkb-bedrijven geen volledige due diligence hoeven uit te voeren, moeten ze wel controleren of hun leveranciers (meestal grotere bedrijven) dat hebben gedaan. Alle bedrijven, ongeacht hun omvang, moeten relevante documentatie bewaren en op verzoek reageren op officiële verzoeken.

Welke producten en grondstoffen worden gedekt

In dit deel wordt een overzicht gegeven van de specifieke goederen en producten die onder de EUDR vallen, samen met de relevante classificatiesystemen en vrijstellingen.

De zeven grondstoffen met hoog risico

De verordening is van toepassing op de volgende grondstoffen vanwege hun sterke banden met ontbossing:

• Vee (rundvlees, huiden, leerproducten).
• Cacao (bonen, poeder, pasta, chocolade).
• Koffie (gebrand, cafeïnevrij, bolsters).
• Oliepalm (palmolie, pitolie, derivaten).
• Rubber (ruw rubber, banden, riemen, slangen).
• Soja (sojabonen, meel, olie, koeken).
• Hout (hout, pulp, papier, meubels).

Deze grondstoffen worden geselecteerd op basis van een wetenschappelijke beoordeling van de impact van ontbossing en de relevantie voor de EU-markt.

Gedekte producten op basis van GN-codes

De producten worden geïdentificeerd aan de hand van de codes van de gecombineerde nomenclatuur (GN) van de EU die zijn opgenomen in bijlage I van de verordening. Als de GN-code van een product niet in de lijst voorkomt, valt het niet onder de EUDR. Verificatie aan de hand van officiële databases met douaneclassificaties wordt aanbevolen voor de duidelijkheid.

Vrijstellingen en speciale gevallen

Gerecycleerde producten, bepaalde vormen van verpakking en materialen aan het einde van hun levenscyclus kunnen worden uitgesloten, tenzij ze worden verhandeld als onafhankelijke producten die gereguleerde grondstoffen bevatten.

Belangrijkste nalevingseisen onder EUDR

Om een product dat onder de EUDR valt te mogen plaatsen of exporteren, moeten bedrijven aan drie essentiële wettelijke voorwaarden voldoen. Deze voorwaarden vormen de kern van de verordening en zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat producten die de EU-markt binnenkomen of verlaten niet bijdragen aan ontbossing of aan het niet naleven van de wetgeving in hun land van herkomst.

De drie kernvoorwaarden

Voordat bedrijven toegang krijgen tot de EU-markt, moeten ze aantonen dat hun producten aan de volgende drie voorwaarden voldoen. Elke voorwaarde is verplicht en geldt voor alle grondstoffen en afgeleide producten die onder de verordening vallen:

• Ontbossingvrij: Producten mogen niet afkomstig zijn van land dat ontbost is of onderhevig is aan bosdegradatie na 31.12.2020. Dit omvat zowel directe bronnen als upstream-activiteiten.
• Legaal geproduceerd: Het product moet voldoen aan alle toepasselijke wetten in het land van herkomst. Hieronder vallen milieuregelgeving, arbeidsrechten, landbezit en bescherming van inheemse en lokale gemeenschappen.
• Due diligence-verklaring: Er moet een formele verklaring worden ingediend via het gecentraliseerde informatiesysteem van de EU voordat het product op de EU-markt kan worden gebracht of uit de EU kan worden geëxporteerd.

Als aan een van deze voorwaarden niet wordt voldaan, komt het product niet in aanmerking voor handel binnen de EU. Naleving is niet optioneel en moet worden aangetoond met verifieerbare gegevens, de juiste documentatie en tijdige indiening van de vereiste verklaring.

Due diligence: De ruggengraat van EUDR-naleving

Zorgvuldigheidseisen zijn het centrale mechanisme om naleving van de EUDR te waarborgen. Het is een verplicht proces dat alle marktdeelnemers en grote handelaars moeten uitvoeren voordat ze producten op de EU-markt brengen of exporteren. Het doel is om te bevestigen dat de goederen vrij zijn van ontbossing, legaal geproduceerd zijn en getraceerd kunnen worden naar de bron. In dit gedeelte wordt beschreven wat due diligence inhoudt en hoe bedrijven nalevingsrisico's kunnen beoordelen en beheren.

Wat due diligence inhoudt

Om aan de EUDR-eisen te voldoen, moeten bedrijven een gestructureerd stelsel van zorgvuldigheidseisen invoeren. Dit systeem moet een reeks acties omvatten om informatie in de hele toeleveringsketen te verzamelen en te verifiëren. Het proces omvat de volgende belangrijke stappen:

• Verzamelen van gedetailleerde product- en toeleveringsketengegevens.
• Het identificeren van het land van herkomst en de geolocatie van productiepercelen.
• Controle op naleving van toepasselijke wetten en bevestiging van de ontbossingsvrije status.
• Het indienen van due diligence-verklaringen voor elke productbatch via het EU-systeem.
• Alle relevante documentatie minimaal vijf jaar bewaren.

Elk van deze stappen is wettelijk verplicht en moet worden voltooid voordat het product de EU-markt binnenkomt of verlaat. De doeltreffendheid van due diligence hangt af van de kwaliteit en traceerbaarheid van de gegevens die in elke fase worden verzameld.

Risicobeoordeling en risicobeperking

Als onderdeel van due diligence moeten bedrijven het risico beoordelen dat hun producten verband houden met ontbossing of niet-naleving van de wet. Hiervoor moeten verschillende factoren worden geëvalueerd die het risiconiveau kunnen beïnvloeden, waaronder:

• De classificatie van het bronland of de bronregio als laag, standaard of hoog risico.
• De complexiteit en transparantie van de toeleveringsketen.
• De geloofwaardigheid en volledigheid van leveranciersdocumentatie.
• De aanwezigheid van inheemse gemeenschappen of kwetsbare ecosystemen in het productiegebied.

Als het resultaat van de risicobeoordeling meer dan een verwaarloosbaar risico laat zien, moet het bedrijf risicobeperkende maatregelen nemen voordat het product op de markt wordt gebracht. Deze kunnen het verzamelen van aanvullende documenten, het uitvoeren van audits ter plaatse of het gebruik van satellietverificatiemiddelen omvatten. Alle risicobeperkende maatregelen moeten worden gedocumenteerd en jaarlijks worden herzien om de gereedheid voor naleving te behouden.

Vereisten voor geolocatie en traceerbaarheid

Geolocatie is een van de technisch meest veeleisende en juridisch meest kritische aspecten van EUDR-naleving. Het speelt een centrale rol bij het aantonen dat grondstoffen afkomstig zijn van land dat niet is aangetast door ontbossing na de officiële sluitingsdatum. Zonder precieze geolocatiegegevens kunnen bedrijven hun traceerbaarheid niet aantonen en ontbossingsvrije claims niet verifiëren.

Waarom geolocatie essentieel is

Om te bevestigen dat de producten vrij zijn van ontbossing, moeten bedrijven nauwkeurige geolocatiecoördinaten leveren voor elk stuk land dat betrokken is bij de productie van de onder de richtlijn vallende grondstoffen. Deze coördinaten moeten worden ingediend in WGS84-formaat en dienen als bewijsmateriaal voor satellietverificatie door regelgevende instanties. Op deze manier kunnen handhavingsinstanties de geschiedenis van het landgebruik controleren en ervoor zorgen dat de sluitingsdatum van 31.12.2020 wordt nageleefd.

De volgende gegevens moeten worden verzameld en gekoppeld aan elk relevant perceel:

• GPS-coördinaten van percelen.
• Type grondstof en productiemethode.
• Grootte van het land en identiteit van de leverancier.
• Tijdstip van oogsten of productie.

Deze informatie vormt de ruggengraat van het due diligence proces en moet veilig worden opgeslagen en op verzoek beschikbaar worden gesteld voor audits of inspecties. Zonder geverifieerde geolocatiegegevens kunnen producten niet geacht worden te voldoen aan de EUDR-vereisten.

Praktische uitdagingen en oplossingen

Het implementeren van geolocatie op schaal brengt vaak operationele en logistieke problemen met zich mee, vooral wanneer er wordt ingekocht in landelijke gebieden of wanneer er wordt gewerkt met kleine producenten. Op deze uitdagingen moet worden geanticipeerd en ze moeten vroeg in het nalevingsproces worden aangepakt.

Veel voorkomende problemen zijn onder andere:

• Beperkte toegang tot GPS-instrumenten en mobiele apparaten onder kleine boeren.
• Gebrek aan digitale geletterdheid of training in het verzamelen van geospatiale gegevens.
• Informeel of ongedocumenteerd landbezit.
• Gedeeld gebruik van landbouwpercelen door meerdere huishoudens of producenten.
• Om deze obstakels te overwinnen, kunnen bedrijven de volgende strategieën toepassen:
• Leveranciers voorzien van training en hulpmiddelen.
• Mobiele apps en satellietbewakingsplatforms gebruiken om locatiegegevens vast te leggen.
• Samenwerken met coöperaties of lokale organisaties voor ondersteuning bij het verzamelen van gegevens.
• Investeren in schaalbare digitale systemen die integreren met compliance workflows.

Door deze uitdagingen proactief aan te pakken, zorg je ervoor dat traceerbaarheidsgegevens nauwkeurig, verifieerbaar en auditklaar zijn. Bedrijven die robuuste geolocatiesystemen bouwen, verminderen niet alleen het nalevingsrisico, maar behalen ook langetermijnvoordelen op het gebied van transparantie van de toeleveringsketen en duurzaamheidsrapportage.

Vereenvoudigde due diligence voor gebieden met een laag risico

Om de naleving te stroomlijnen en tegelijkertijd de milieu-integriteit te behouden, introduceert de EUDR een risicogebaseerde benadering van due diligence. Dit systeem maakt vereenvoudigde procedures mogelijk bij het betrekken van producten uit landen of regio's die als landen met een laag risico zijn aangemerkt. Hoewel de fundamentele nalevingsprincipes ongewijzigd blijven, kan de administratieve last in bepaalde gevallen worden verminderd. Inzicht in de werking van deze classificatie is essentieel voor strategische inkoop en risicobeheer.

Risicoclassificatie door de EU

De Europese Commissie zal landen en subnationale regio's beoordelen en classificeren op basis van de waarschijnlijkheid van ontbossing en wettelijke niet-naleving. Deze classificatie is van invloed op de diepgang en het type due diligence dat bedrijven moeten uitvoeren. 

Er zijn drie officiële risiconiveaus:

• Laag risico: Minimale ontbossing en sterke afstemming op wettelijke en milieunormen.
• Standaard risico: Het standaardniveau, dat volledige due diligence-procedures vereist.
• Hoog risico: Gebieden met verhoogde bezorgdheid, waar verscherpt due diligence-onderzoek verplicht is.

Verwacht wordt dat de Commissie de eerste lijst van risicoclassificaties uiterlijk op 30 juni 2025 zal publiceren. Tot die tijd moeten alle landen worden behandeld als ofwel standaard ofwel hoog risico, en bedrijven wordt geadviseerd om tijdens deze interimperiode volledige due diligence-maatregelen toe te passen.

Minimumvereisten zijn nog steeds van toepassing

Zelfs als bedrijven inkopen in een gebied met een laag risico, moeten ze voldoen aan specifieke basisverplichtingen onder de EUDR. Deze basiseisen zorgen voor traceerbaarheid en verantwoording in alle toeleveringsketens:

• Verzamelen van geolocatiegegevens voor elk perceel dat betrokken is bij de productie.
• Indienen van due diligence-verklaringen via het gecentraliseerde systeem van de EU.
• Bewaar alle bewijsstukken gedurende ten minste vijf jaar.

Deze verplichtingen gelden ongeacht het risiconiveau en dienen om de integriteit van de regelgeving te handhaven. Bedrijven moeten classificatie als bedrijven met een laag risico niet zien als een vrijstelling, maar eerder als een kans om processen te stroomlijnen zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit van de naleving.

Handhaving en sancties bij niet-naleving

De handhaving in het kader van de EUDR is bedoeld om ervoor te zorgen dat bedrijven hun wettelijke verplichtingen nakomen door middel van zinvol toezicht en afschrikkende sancties. De wettelijke controle wordt van kracht vanaf 30.12.2025 voor grote bedrijven en vanaf 30.06.2026 voor kleine en micro-ondernemingen. Niet-naleving van de regelgeving kan ernstige juridische, financiële en reputatiegevolgen hebben. In dit hoofdstuk wordt uiteengezet hoe het toezicht zal worden uitgevoerd en welke sancties van toepassing kunnen zijn.

Toezichtmechanismen

Om een consistente handhaving in de hele EU te garanderen, moet elke lidstaat bevoegde instanties aanwijzen die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op de naleving. Deze instanties spelen een cruciale rol bij het beoordelen van documentatie, het verifiëren van gegevens uit de toeleveringsketen en het reageren op externe klachten.

Hun verantwoordelijkheden omvatten:

• Op risico gebaseerde inspecties en audits op locatie uitvoeren.
• due diligence-verklaringen en ondersteunend bewijs beoordelen.
• Het onderzoeken van klachten van derden, zoals NGO's of getroffen gemeenschappen.
• Geolocatiegegevens opvragen en analyseren en op verzoek records opvragen.

Autoriteiten zijn gemachtigd om controles uit te voeren op elk punt in de toeleveringsketen en kunnen onmiddellijk actie ondernemen als ze onregelmatigheden ontdekken. Hun toezicht helpt de integriteit van de markt te behouden en bouwt het vertrouwen van het publiek in het systeem op.

Sancties en juridische gevolgen

Bij overtredingen zijn de lidstaten verplicht sancties op te leggen die doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn. De verordening biedt nationale autoriteiten de mogelijkheid om een breed scala aan juridische en financiële consequenties op te leggen, afhankelijk van de ernst van de niet-naleving.

Mogelijke straffen zijn onder andere:

• Boetes tot 4% van de totale jaaromzet van een bedrijf in de EU.
• Inbeslagname van niet-conforme producten en alle winsten uit de verkoop ervan.
• Tijdelijk of permanent verbod op het op de EU-markt brengen van producten.
• Uitsluiting van openbare aanbestedingsprocedures en financieringsmogelijkheden.
• Openbaarmaking van de naam van het bedrijf en details van de overtreding op EU-platforms.

Deze maatregelen zijn bedoeld om recidive te voorkomen en ervoor te zorgen dat bedrijven hun verplichtingen serieus nemen. Transparantie rond handhavingsacties creëert ook een gelijk speelveld voor bedrijven die investeren in volledige naleving.

Praktische stappen om naleving van de EUDR voor te bereiden

Om te voldoen aan de EUDR is een gestructureerde, proactieve aanpak nodig. Bedrijven moeten hun activiteiten evalueren, partners in de toeleveringsketen inschakelen en investeren in systemen die traceerbaarheid en documentatie ondersteunen. De voorbereiding moet voltooid zijn voordat de verordening van kracht wordt - op 30.12.2025 voor grote bedrijven en op 30.06.2026 voor kleine en micro-ondernemingen. In dit hoofdstuk worden de belangrijkste stappen beschreven die bedrijven moeten volgen om aan de wettelijke verplichtingen te voldoen en de operationele risico's te beperken.

Stap voor stap actieplan

Het opstellen van een interne routekaart voor naleving is essentieel om efficiënt door de EUDR-vereisten te kunnen navigeren. De volgende acties zijn de minimale stappen die bedrijven moeten nemen om er klaar voor te zijn:

• Identificeer relevante producten in de portfolio van het bedrijf en breng toeleveringsketens in kaart tot op het niveau van de boerderij of het bos.
• Samenwerken met leveranciers om inzicht te krijgen in hun capaciteit en bereidheid om aan de EUDR-normen te voldoen.
• Verzamelen en verifiëren van geolocatiegegevens en documentatie die de wettelijke naleving en ontbossingsvrije status aantonen.
• IT-systemen opzetten of upgraden die kunnen omgaan met het verzamelen, verifiëren en opslaan van gegevens.
• Due diligence-verklaringen indienen voordat onder de richtlijn vallende producten op de EU-markt worden gebracht of uit de EU worden geëxporteerd.

Door deze stappen vóór de deadline voor naleving uit te voeren, wordt de verstoring van het bedrijf tot een minimum beperkt en wordt de afstemming op ESG op de lange termijn ondersteund.

Betrokkenheid van leveranciers en capaciteitsopbouw

Leveranciers, vooral in regio's met een hoog risico of beperkte middelen, zijn van cruciaal belang voor een succesvolle implementatie. Zonder hun medewerking worden gegevensverzameling en verificatie onbetrouwbaar. Bedrijven moeten zich richten op het vergroten van het begrip en de operationele capaciteit van leveranciers.

Aanbevolen acties zijn onder andere:

• Het trainen van leveranciers op het gebied van EUDR-nalevingsverplichtingen en documentatieprocedures.
• Gebruiksvriendelijk materiaal beschikbaar stellen, zoals checklists, mobiele apps en toolkits in lokale talen.
• Stimulansen of ondersteuning bieden om traceerbaarheidshulpmiddelen en duurzame praktijken in te voeren.
• Deelnemen aan of initiëren van samenwerkingsverbanden binnen de industrie om verwachtingen te harmoniseren en dubbel werk te voorkomen.

Sterke relaties met leveranciers verminderen niet alleen de compliancerisico's, maar vergroten ook de transparantie en veerkracht in de hele waardeketen.

Investeringen in technologie en infrastructuur

Digitale hulpmiddelen spelen een cruciale rol bij het mogelijk maken van traceerbaarheid, het automatiseren van documentatie en het integreren van naleving in bestaande workflows. Bedrijven moeten hun huidige systemen evalueren en investeren in een schaalbare infrastructuur die de EUDR-vereisten ondersteunt.

Nuttige technologieën zijn onder andere:

• Traceerbaarheidsplatforms die het in kaart brengen van de toeleveringsketen op meerdere niveaus ondersteunen.
• Satellietgebaseerde bosmonitoring om de geschiedenis van het landgebruik en de naleving van de afsluitingsdatum van 31.12.2020 te controleren.
• Blockchain- of QR-gebaseerde systemen voor veilige, transparante gegevensoverdracht.
• Integratie met ERP, inkoop en systemen voor naleving van wettelijke voorschriften voor gecentraliseerd overzicht.

Deze investeringen verbeteren de operationele efficiëntie en auditbereidheid en positioneren bedrijven voor toekomstige ontwikkelingen in de regelgeving op het gebied van ESG.

EUDR op één lijn brengen met bredere ESG- en due diligence-raamwerken

Naleving van de EUDR staat niet op zichzelf. Bedrijven die al onder andere EU-duurzaamheidsrichtlijnen vallen, kunnen baat hebben bij het integreren van de EUDR-processen in bredere ESG-strategieën. Het op elkaar afstemmen van due diligence-systemen helpt dubbel werk te verminderen, de rapportage te stroomlijnen en de consistentie tussen de verschillende wettelijke kaders te waarborgen. Deze aanpak is vooral waardevol voor bedrijven die zich voorbereiden op de EUDR handhavingsdeadlines van 30.12.2025 voor grote bedrijven en 30.06.2026 voor kleine en micro-ondernemingen.

Synergieën EUDR, CSRD en CSDDD

De EUDR heeft gemeenschappelijke principes met andere EU-wetten op het gebied van duurzaamheid, zoals de richtlijn Corporate Sustainability Reporting (CSRD) en de richtlijn Corporate Sustainability Due Diligence (CSDD). Het harmoniseren van rapportageprocessen binnen deze kaders creëert operationele efficiëntie en zorgt voor een coherent ESG-verhaal.

De belangrijkste synergieën zijn:

• Gecentraliseerde gegevensverzameling over praktijken in de toeleveringsketen en de impact op het milieu.
• Afstemming van risicobeoordelingsmethoden voor due diligence op sociaal en milieugebied.
• Uniforme rapportagestructuren die voldoen aan de openbaarmakingsvereisten van zowel de EUDR als de CSRD.
• Grotere geloofwaardigheid bij belanghebbenden door transparante en consistente documentatie.

Door EUDR-procedures te integreren in bestaande ESG-governancesystemen kunnen bedrijven de versnippering van regelgeving verminderen en een veerkrachtigere nalevingsarchitectuur opbouwen.

Rol van externe adviseurs

Veel bedrijven, met name bedrijven met complexe of wereldwijde toeleveringsketens, kunnen baat hebben bij deskundige ondersteuning bij het implementeren van de EUDR-vereisten. Externe adviseurs bieden gespecialiseerde kennis en objectief inzicht die naleving kunnen versnellen en risico's kunnen minimaliseren.

Adviseurs kunnen helpen met:

• Risico's in de toeleveringsketen in kaart brengen en toepasselijke lokale wetten interpreteren.
• Systemen voor gegevensbeheer opzetten en personeel trainen.
• Het uitvoeren van onafhankelijke audits en gereedheidsbeoordelingen.
• Adviseren over integratiestrategieën met CSRD, CSDD en andere kaders.

Door adviseurs vroeg in het proces in te schakelen, kunnen bedrijven anticiperen op uitdagingen, hiaten in de naleving dichten en zich effectief voorbereiden voordat de verordening van kracht wordt. Dit is vooral belangrijk gezien de strikte deadlines en uitgebreide documentatievereisten van de EUDR.

Hoe eudr.co hulpmiddelen biedt die EUDR-naleving vereenvoudigen

Ons platform EUDR.co is ontwikkeld om bedrijven te begeleiden bij elke stap van het certificeringstraject, van het verzamelen van geolocatiegegevens tot het indienen van Due Diligence-verklaringen via het TRACES-NT-systeem van de EU. We combineren automatisering, traceerbaarheid en juridische afstemming om de complexe technische en documentatie-eisen van de regelgeving te vereenvoudigen.

We hebben onze oplossing speciaal ontworpen voor de uitdagingen van EUDR-naleving. In tegenstelling tot algemene ESG-tools is ons platform op maat gemaakt voor de unieke vereisten van gereguleerde grondstoffen zoals hout, koffie, cacao, palmolie en soja. We ondersteunen volledige traceerbaarheid van het productieperceel tot de verzending van het product, zodat bedrijven een controleerbare handelsketen kunnen creëren die voldoet aan de verwachtingen van de EU.

Wij begrijpen dat wereldwijde toeleveringsketens complex zijn en vaak kleine producenten in risicovolle regio's omvatten. Daarom bieden we flexibele tools voor meertalige samenwerking, veilige documentopslag en naadloze integratie met bestaande ERP- en inkoopsystemen. Of u nu één product beheert of een inkoopnetwerk voor meerdere landen, ons systeem schaalt mee met uw activiteiten.

Wij geloven dat EUDR-naleving meer is dan een selectievakje - het is een kans om vertrouwen op te bouwen, duurzaamheidsreputatie te versterken en risico's op lange termijn te verminderen. Met eudr.co kunnen bedrijven spreadsheets en handmatige processen achter zich laten en overgaan op gestructureerde, auditklare workflows die tijd besparen, kosten besparen en ervoor zorgen dat ze volledig voldoen aan de EU-regels voor ontbossingsvrije handel.

Conclusie

De EUDR is meer dan een regelgevende hindernis. Het is een krachtig instrument dat transparantie, traceerbaarheid en verantwoording eist van alle bedrijven die handel drijven met de EU. Door bewijs te eisen van ontbossingvrije en legale herkomst, verandert de verordening de manier waarop wereldwijde toeleveringsketens werken.

Voor professionals, klanten en besluitvormers is het niet optioneel om zich voor te bereiden op de EUDR. Het is een strategische zet die de markttoegang beschermt, risico's beperkt en merkintegriteit op de lange termijn opbouwt. Bedrijven die vroegtijdig handelen, investeren in systemen en hun leveranciers ondersteunen, zullen beter gepositioneerd zijn om voorop te lopen in het tijdperk van verantwoorde handel.

FAQ